گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است...
خوزستان تنها نیست
اتفاقا خوزستان آب دارد! خوزستانی ها آب ندارند
می‌گفت: «خاک خوزستان شبیه هیچ کجای دنیا نیست. به خانه می‌ماند. در خاک زنده‌اش هنوز می‌شود پوکه‌های یادگار جنگ را یافت. خوزستانِ سبز، مادر است و کارونِ زنده امیدش.» جهانگرد بود، رویایش این که چون گاهِ رفتن رسید، کالبدش را در خوزستان جا بگذارد.
خاک زیر پات هم طلاس ولی یه قطره آب نیس گلوتو تَر کنی
صدای هموطن های جنوبیمان باشیم. خوزستان «چشم »ایران است. مافیای آب تصمیم به نابودی این سرزمین زیبا کرده اند
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی . . .
خوزستان همان دیاریست ک ۸سال ایستاد ک ایران بماند اکنون یک ایران صدای مظلومیت شماست
نام خوزستان رو تو نقشه تغییر بدیم به خشکستان شاید مسئولین بهشون بربخوره...
آیندگان در کتاب تاریخ می خوانند خوزستان شهری که روی ثروت خوابیده آب ندارد
اگر کلیپهای خوزستان رو دیده باشید، اکثرا یک چیزی رو با هم تکرار میکنند. به این یزله میگن. یک نفر رجزخوانی میکنه و در آخر رجزخوانی یک جمله رو تکرار میکنه و مردم همزمان باهاش تکرار میکنن. از میان هشتگها انا عطشان حق لیس رصاصه رو دیدم که نظرم رو جلب کرد: من تشنه‌ام حقم گلوله نیست.
